Asimov’dan bir ışınlanma öyküsü: Çok Güzel Bir Gün

 

◄ Bir önceki bölüm

 

VI

Bayan Hanshaw sıkıntılı, kararsız görünüyordu. “Öyleyse anormal olduğunu düşünmüyorsunuz yani Doktor?”

“Sıradışı belki, ama anormal değil. Dışarıda olmayı seviyor.”

“Ama nasıl sevebilir? Çok kirli, çok nahoş.”

“Bu kişisel bir zevk meselesidir. Yüzyıl önce atalarımız çoğu zaman dışarıdaydı. Günümüzde bile, hiç Kapı görmemiş herhalde bir milyon Afrikalı var.”

“Ama Richard’a hep A-3 Bölgesi’de yaşayan saygın bir kişinin davranacağı gibi davranması gerektiği öğretildi,” dedi Bayan Hanshaw sertçe. “Afrikalı gibi — ya da ataları gibi değil.”

“Bu da sorunun bir parçası olabilir, Bayan Hanshaw. Dışarı çıkma isteği duyuyor ama bunun yanlış olduğunu da düşünüyor. Sizinle veya öğretmeniyle konuşmaktan çekiniyor. Bu onu kendi köşesine çekilmeye itiyor ve böyle giderse tehlikeli bir hal alabilir.”

“O zaman bunu bırakması için nasıl ikna edebiliriz?”

“Bunu denemeyin,” dedi Dr. Sloane, “bunun yerine aktiviteyi yönlendirmeye çalışın. Kapı’nın bozulduğu gün dışarı çıkmak zorunda kaldı, bunun hoşuna gittiğini fark etti ve bir davranış örüntüsü geliştirdi. Okula gidip gelişini, heyecan verici ilk deneyimini tekrar etmek için bir bahane haline getirdi. Şimdi, diyelim ki onun Cumartesi ve Pazarları ikişer saat dışarı çıkmasına izin verdiniz. Diyelim ki, bir yere gidiyor olmak dışında da dışarı çıkabileceğini öğrendi. Yine de okula gidip gelirken, Kapı’yı kullanmak istemeyeceğini mi düşünürdünüz? Şu an öğretmeniyle ve muhtemelen sınıftaki arkadaşlarıyla yaşadığı sorunlardan kurtulacağını düşünmez miydiniz?”

“Ama o zaman sorun yine olduğu gibi mi kalacak? Öyle mi kalmalı? Bir daha normal biri olamayacak mı?”

Dr. Sloane ayağa kalktı. “Bayan Hanshaw, o şu an zaten olması gerektiği kadar normal. Şu an yasaklı zevkleri tadıyor. Eğer ona destek olursanız, onun karşısında olmadığınızı gösterirseniz, zaten çekiciliğinin bir kısmını yitirecektir. İleride, büyüdükçe, toplumun kendisinden beklentilerini ve taleplerini daha iyi fark edecek. Bu isteklere uymayı öğrenecek. En nihayetinde hepimizin içinde biraz asilik var; ama genel olarak yaşlanıp yoruldukça sönümleniyor. Eğer, makul olmayan bir şekilde bastırılıp, basınç oluşturmasına izin verilmezse tabii. Bunu yapmazsanız, Richard bir sorun yaşamayacaktır.”

Kapı’ya doğru yürüdü.

Bayan Hanshaw, “Ve bir taramanın gerekli olmadığını mı söylüyorsunuz, Doktor?”

Arkasına dönerek, hararetli bir şekilde, “Hayır, kesinlikle hayır! Bu çocuğun durumunda taranmayı gerektirecek hiçbir şey yok. Anlıyor musunuz? Hiçbir şey.”

Parmakları tuş takımının olduğu panele bir inç kala duraksadı ve yüzü asıldı.

“Sorun nedir Dr. Sloane?” diye sordu Bayan Hanshaw.

Fakat bunu duymadı, çünkü Kapı’yı, Pşisik tarama cihazlarını ve tüm makinaların boğucu yükselişini düşünüyordu. Hepimizin içinde biraz asilik var, diye düşündü.

Elini tuş takımından uzaklaştırıp, kapıya arkasını dönerken, yumuşak bir sesle dedi ki, “Biliyor musunuz, bugün çok güzel bir gün. Sanırım yürüyeceğim.”

 

-oOo-

 

◄ Bir önceki bölüm